Je bekijkt momenteel…
Geen ‘overkanter met een grote zak geld’, maar een trouwe medewerker,
die ooit als afwashulp bij hen begon, is samen met een goede vriendin de nieuwe eigenaar van restaurant De Kastanjeboom in Den Burg. Tot genoegen van de verkopers, Jan Siem Dros en René Wind.
‘We hadden geen haast en het bedrijf stond nog niet in de openbare verkoop. Maar we hadden al wel eens tegen elkaar gezegd: Als er iemand langskomt, dan moeten we maar gaan praten’, vertelt Jan Siem. René knikt: ‘We worden zelf ouder. Ik ben 52, Jan Siem is 57, maar je personeel blijft jong. Bovendien is het best een grote groep. Jaarrond zijn we met z’n veertienen, in het seizoen met een man of vijfentwintig. Dat is een hele verantwoording.’
Ze zijn al jaren compagnons. Dat begon al in 2006 bij Paal 12, waar René zich aansloot bij Jan Siem en zijn toenmalige partner Simone. In 2011 verkochten ze het strandpaviljoen en namen ze eetcafé Bruintje Beer in het centrum van Den Burg over. ‘Dat was vooral gericht op toeristen, wij hebben er met De Kastanjeboom in twaalf en een half jaar een zaak van gemaakt die ook menig Texelaar kent’, vertelt René. ‘Paal 12 was nogal een Texelse enclave. Veel gasten van daar gingen met ons mee. Maar het is veel breder geworden. Niet alleen met eters, maar ook met vaste koffieklanten in de ochtend en ’s avonds een groep Texelaars aan de bar.’
Serieuze gesprekken
Hoewel ze nog geen hekel aan hun werk hadden en ze best nog een paar jaar verder hadden gekund, kwam de interesse van medewerker Kamiel Wissenburg en zijn goede vriendin Marijke Sikma als geroepen. René: ‘Kamiel had ons al eens eerder gepolst, maar dit keer was het serieus. In januari hebben we de eerste gesprekken gevoerd. Hij werd geholpen door adviseurs van Omnyac, wij door Maarten-Jeroen den Boer van MB Adviesgroep en op de achtergrond door zijn vrouw Astrid van der Vis.’
De keuze voor Maarten-Jeroen was een logische, vertelt René. ‘We kennen hem al heel lang. Hij deed onze boekhouding al toen we nog op het strand werkten. In de coronatijd is het contact een stuk intensiever geworden. We zaten regelmatig om tafel om de vinger aan de pols te houden. Dat heeft ons zeker geholpen. En ook bij de verkoop hebben we veel aan zijn hulp gehad.’
Ruim drie maanden later waren ze eruit en op 1 juni werd de verkoop officieel. Best snel eigenlijk, maar voor de verkopers duurde het nog lang genoeg. René: ‘Het was een heel proces. Wat gaan we doen? Hoe gaan we het doen? En als je dan een deal hebt, moet je maar afwachten of de financier van de koper ja zegt. Nog afgezien van wat er verder allemaal moet worden geregeld aan vergunningen en bij de Kamer van Koophandel, et cetera. Het was honderd keer sneller gegaan als er een overkanter met een grote zak geld voor de deur had gestaan. Maar dat hadden we niet leuk gevonden. Het is veel mooier dat iemand uit eigen kring het overneemt.’
Grote chef
Jan Siem: ‘Kamiel werkte al bij ons bij Paal 12. Hij begon als afwas- en keukenhulp. De afgelopen jaren is hij uitgegroeid tot de grote chef, die alles in de keuken regelt. Iedereen in het bedrijf was opgelucht dat hij het overneemt en niet iemand anders.’ René: ‘Het is ook fijn dat hij niet direct alles overhoop gooit. Natuurlijk gaat hij straks dingen anders doen dan wij, maar voorlopig wil hij op dezelfde voet verder.’
Over hun eigen toekomst hebben ze nog geen vastomlijnde ideeën. ‘Ik ben niet kieskeurig en vind veel dingen leuk. Waarschijnlijk ga ik wel in loondienst en dan niet in de horeca. Maar eerst maar eens thuis alle klussen doen die er nog liggen’, vertelt Jan Siem.
Ook René heeft geen haast. ‘In coronatijd heb ik bij installateur IJsbrand Kikkert en schilder Pieter Daalder gewerkt. Als ze me nodig hebben, mogen ze me bellen. Maar op termijn wil ik wel weer iets met het koksvak. Niet in de keuken, daar sta ik al vanaf mijn vijftiende. Het is ook wel aardig om het daglicht eens te zien. Maar het zou leuk zijn mijn kennis ergens kwijt te kunnen, bijvoorbeeld als consulent. Ik ga er rustig naar kijken en neem de tijd.’