Je bekijkt momenteel…
Magazines
‘Een overkanter met een Texels hart’, noemde Jaap Hoogendoorn zichzelf ooit bij een TESO-vergadering, waar hij kandidaat stond voor de raad van commissarissen.
‘Op de vraag: Fon wie bee je d’r ien kan ik moeiteloos meepraten.’ Als gepensioneerd fiscalist en accountant verhuist hij nu naar Texel.
Om gelijk maar even duidelijk te maken hoe het zit: Jaap is een zoon van Truus Koorn. Zijn opa was Dirk Pieter Koorn, die een bakkerij in de Hogerstraat in Den Burg had, die hij in 1947 aan collega Timmer verkocht. Truus was een zus van Anna Koorn, getrouwd met Gerrit Wilner. ‘Ome Gerrit en tante Anna bestierden het postkantoortje in Den Hoorn. Elke zomer logeerden we op Texel en dan ging ik bij ome Gerrit achterop de brommer mee om de post in het buitengebied te bezorgen. De post werd ’s ochtends vroeg bij hem gebracht. Ik herinner me nog het staccatogeluid van het stempelen als hij zat te sorteren, terwijl ik nog in bed lag.’
Jaaps vader was als dienstplichtig militair op marineoefenkamp De Mok gelegerd, aan de zuidkant van het eiland. In het uitgaansleven leerde hij Truus Koorn kennen. Na hun trouwen vestigden ze zich in Amsterdam, waar Jaap werd geboren. Na de HBS werkte Hoogendoorn junior als rijksaccountant bij de Belastingdienst en had hij diverse banen in de accountancy. Op latere leeftijd – hij was inmiddels vijfenveertig – wilde hij zijn kennis verder verdiepen en ging hij eerst fiscaal recht en daarna ook economie studeren. ‘Een goede combinatie. Als fiscalist moet je creatief zijn en oplossingen kunnen bedenken. Vervolgens kon ik ze zelf uitrekenen, zonder eerst naar een accountant te hoeven.’
Weljajet BV
Jaap voltooide beide studies en begon een adviesbureau voor het mkb, dat hij – heel Texels – Weljajet BV noemde. ‘Ik was vooral goed in gesprekken en gespecialiseerd in belastingadvies en accountancy. Mijn klanten waren bijvoorbeeld mensen die hun huis wilden overdragen naar een zoon of dochter. De uitdaging was ze zo min mogelijk belasting te laten betalen. Maar alles binnen de waarheid. Je mag allerlei trucjes bedenken, ze moeten wel geoorloofd zijn.’
Zijn hele leven bleef Jaap met talloze onzichtbare draadjes aan Texel verbonden. Zo was hij voorzitter en penningmeester van de vereniging van eigenaren op vakantiepark De Krim, waar hij tweeëntwintig jaar geleden een bungalow kocht. Als deskundige op het gebied van statuten was hij nauw betrokken bij de oprichting van de Stichting Toeristisch Investeringfonds Texel (STIFT). Misschien wel zijn mooiste nevenfunctie is zijn lidmaatschap van de raad van toezicht van het Maartenhuis, woon- en werkgemeenschap voor mensen met een lichamelijke en verstandelijke beperking. ‘In mijn werk ken ik een kunstje en het is fijn dat voor de bewoners te kunnen gebruiken.’
In 2004 werd Jaap gevraagd zich kandidaat te stellen voor de raad van commissarissen van veerdienst TESO. ‘Ik maakte weinig kans gekozen te worden. Notaris Jan Dogger was de andere kandidaat en die kende iedereen op het eiland. Maar ik heb het toch gedaan, omdat ik TESO een mooie organisatie vind. Jan kreeg ruim tachtig procent van de stemmen. Toen ik hem op het podium feliciteerde, heb ik mezelf een overkanter met een Texels hart genoemd. Dat werd gewaardeerd door de zaal.’
Maarten-Jeroen den Boer
In de aanloop naar de verkiezingen werd Jaap destijds geïnterviewd door de Texelse Courant. Dat leidde tot een spontane kennismaking met zijn Texelse collega Maarten-Jeroen den Boer. ‘Ik werd op de boot door hem aangesproken. Hij had me herkend van de foto die in de krant had gestaan. We raakten aan de praat en bleken veel gemeen te hebben. De afgelopen twintig jaar hebben we regelmatig samengewerkt. Als ik bijvoorbeeld een klant had die een bedrijf wilde kopen, dan vroeg ik Maarten-Jeroen me te helpen. Ik zou dat zelf kunnen, maar het is niet helemaal mijn stiel.’
Inmiddels is Jaap vierenzeventig, maar voorlopig niet van plan te stoppen met werken. ‘Ik ben nog executeur testamentair voor een paar klanten. Projecten van jaren, met veel fiscale vragen, waarvoor je geduld moet hebben. Precies mijn vak.’
Wel heeft hij meer tijd voor zijn grootste hobby: lange afstanden wandelen. Hij maakte al drie keer de tocht naar Santiago de Compostella en is in de Pyreneeën eens per jaar veertien dagen vrijwilliger in een auberge, een herberg voor pelgrims. Zijn band met Texel is sterker dan ooit. Vorig jaar trouwden hij en zijn vriendin in de Waddenkerk in De Cocksdorp. ‘We hebben de afgelopen jaren veel vrienden en relaties op Texel opgedaan. Op de vraag: Fon wie bee je d’r ien kan ik moeiteloos meepraten.’
Hij geniet van de natuur op het eiland. ‘Bij paal 28 hebben we een strandhuisje. Regelmatig gaan we eropuit om afval te verzamelen. Dat knopen we met touwen aan elkaar en stoppen we in een van de containers bij de strandopgang. Het Theater van de Jut, noemen we dat.’
Texelse makelaars
Hun vakantiehuis op De Krim hebben ze verruild voor een appartement aan de Verzetstraat in Den Burg. Bij zowel de aan- en verkoop als de financiering werd hij terzijde gestaan door collega Maarten-Jeroen. ‘Niet per se omdat hij Texelaar is, maar omdat hij creatieve oplossingen heeft en razendsnel kan denken. Samen met zijn medewerker Daphne de Wit van MB Hypotheken heeft hij ons prima geholpen. Ik ben heel blij met de samenwerking.’
Waardering heeft hij ook voor de Texelse makelaars. ‘Verkoopmakelaar van het huis aan de Verzetstraat was Martin Trap. We hebben hem gevraagd voor de verkoop van onze bungalow op De Krim. Aankoopmakelaar van de Verzetstraat was Hans van Es. Richard Kortekaas was taxatiemakelaar. Leuk om te zien hoe iedereen elkaar kent en van de ander weet hoe hij hem het beste kan benaderen om te slagen.’
Grijnzend: ‘Ik weet niet of je dat moet opschrijven, maar als overkanter sta je hier met 0-1 achter. Dankzij de Texelfactor heb ik de gelijkmaker weten te scoren.’