Twintig jaar lang woonde hij in Amsterdam. Net vader geworden, besloten hij en zijn vriendin de drukte te ontvluchten en naar Haarlem te verhuizen. Maar dat viel tegen. Na lang wikken en wegen namen ze een rigoureuze stap. Ze verkochten hun huis en gingen op reis. ‘In totaal hebben we bijna twee jaar in een camper gewoond, de reis duurde ongeveer zeven maanden. We hebben heel veel plekken bezocht: Zweden, Noorwegen, de Noordkaap, Finland, de Baltische staten en daarna in zuidelijke richting via de Balkan naar Griekenland. In grote delen van Europa is nog ruimte en natuur. Een bijzonder contrast met de kleine ruimte waarin we zelf leefden. Het was fantastisch. Onze jongens, toen twee en vier jaar oud, speelden altijd buiten. Het gevoel van vrijheid was enorm.’

Terug in Nederland ervoeren ze opnieuw dat Nederland vol en druk is. ‘We hebben serieus overwogen te emigreren. Noorwegen? Kroatië? Uiteindelijk zijn we naar Texel gegaan en daar hebben we onze camper op camping Loodsmansduin gezet. Vrienden vroegen: Wat moet je op Texel? Ik was er één keer eerder geweest, mijn vriendin wel vaker. We hadden allebei de associatie dat het eiland vooral agrarisch was, maar deze hoek, het zuidwesten, kenden we niet goed. Het is prachtig, met al die duinen. Voor ons was het een vreemd gevoel, we waren – net als tijdens onze reis – weer helemaal los. ’