Je bekijkt momenteel…
Magazines
Michel en Monique Gregoire hadden allebei een goed betaalde, maar soms ook wel erg drukke baan in het bedrijfsleven in de Randstad, toen hun pasgeboren dochter ernstig ziek bleek.
Ze gooiden het roer om en begonnen een nieuw leven op Texel. Ruim twintig bewogen jaren later is het tijd voor een volgende stap.
We spreken Michel eind juli in een van de gezellige horecazaken op de Groeneplaats in Den Burg. Hun verhuizing naar Medemblik is zo goed als rond, maar vandaag zijn ze even terug op het eiland om nog wat dingen te regelen. En na alle verbouwingswerkzaamheden aan hun nieuwe woning, zijn ze allebei toe aan een stevige massage door hun favoriete masseuse op het eiland. Terwijl Monique al op haar tafel ligt, blikt Michel terug op wat er sinds 2003 is gebeurd.
Hij was mede-eigenaar van Deloitte Nederland, zij werkte bij het toonaangevende juwelenhuis Cartier. Maar wat zeggen twee Mercedessen op de oprit als de stress aan je vreet? Als je geen avond meer thuis bent? En als tot overmaat van ramp je pasgeboren dochter ernstig ziek blijkt? ‘Dan leer je wel relativeren’, vertelden ze een paar jaar geleden in een interview met Texel Magazine. Ze besloten meer aandacht op hun dochter te richten en verhuisden naar het rustige Texel. ‘Eerst moest ze beter worden, de rest was bijzaak. We hadden al een tweede huis op het eiland en zijn daar gaan wonen’, blikt Michel terug.
Zandbank
Hoewel hun dochter gelukkig snel en volledig herstelde, besloten ze dat hun toekomst op Texel lag. In afwachting van iets definitievers en ook om nieuwe contacten op te doen, accepteerde Monique een baan bij makelaarskantoor Texel Vastgoed. Daar hoorden ze dat Zandbank te koop stond. Het buitensportbedrijfje sloot prima aan bij hun interesses en kwaliteiten. Michel was al duikinstructeur en waterskiër geweest en had mountainbiketochten begeleid, samen hadden ze een commerciële achtergrond en ze hielden van organiseren.
Het werd een succes. Binnen een halfjaar hadden ze vijftig kano’s, een klimwand en een reddingboot met een motor van 80 PK. In korte tijd groeide hun klantenkring van 3.000 naar 25.000 per jaar. ‘We haalden heel veel zakelijke gasten uit ons netwerk aan de overkant naar Texel. We groeiden maar door. Bovendien pachtten we een strandshop bij paal 17 en verhuurden we 110 strandhuisjes. Met drieëntwintig medewerkers in loondienst hadden we het zo druk, dat we toch weer stress kregen.’ Glimlachend haalt hij een gezegde van zichzelf aan dat hij kennelijk vaker gebruikt: ‘Het is moeilijk je ambities te kanaliseren, jezelf beperken is een kunst.’
Om hun leven weer in rustiger vaarwater te manoeuvreren, verkochten ze Zandbank aan hun bedrijfsleider. Het strandbedrijf draaide goed en wilden ze niet kwijt, maar na een conflict met de verhuurder, die hen onverwacht de pacht opzegde, kwam er na vijf jaar toch een einde aan. Op zoek naar iets nieuws, kregen ze de tip dat in de Dorpsstraat in De Koog bedrijfsruimte te huur stond en begonnen ze Beach Active, een kleine maar rijk gesorteerde winkel met merkkleding, badmode en uiteenlopende accessoires.
Flesjes Texels strandzand
Hoewel de retailsector het moeilijk had, maakten de ondernemende Gregoires ook van hun nieuwe bedrijf een succes. Al snel konden ze het pand kopen en in 2019 realiseerden ze een grote verbouwing. Daarbij werd het oppervlak flink groter en de winkel met een nieuwe gevel een stuk aantrekkelijker. Zelfs de coronacrisis had weinig invloed. ‘We hebben geen enkele schade opgelopen, mag ik wel zeggen. Vooral dankzij Monique. We hadden een grote en vaste groep klanten. In de periode dat de winkel niet open mocht, stuurde zij ze cadeautjes. Een flesje met Texels strandzand, bijvoorbeeld. Daarbij deed ze foto’s van de nieuwe collectie. De reacties waren enthousiast. Zonder dat we een online winkel hadden, hebben we in die periode heel veel verkocht. In de retail draait het om contact met je klanten. Vergelijk het met een cabaretier. Die krijgt ook pas applaus door contact te maken met zijn publiek.’
Ook buiten de winkel waren de Gregoires buitengewoon actief. Monique werd bestuurslid van ondernemersvereniging De Koog aan Zee. Samen met collega-ondernemer Soraya van der Meer en mediabedrijf Zilte Zaken maakte ze een paar jaar het tijdschrift De Koog Magazine. Arbeidsintensief werk, maar erg leuk. En omdat het vooral in de wintermaanden gebeurde, goed te combineren met de winkel.
Ondertussen was Michel bestuurslid geworden van het Texels Verbond van Ondernemers (TVO). Samen met een groepje collega’s stond hij aan de wieg van de fusie met de Texelse Vereniging van Logiesverstrekkers (TVL) en twee jaar later ook met de Kleine Logies Verstrekkers (KLV). De fusies moesten leiden tot een stevigere organisatie: het Texels Ondernemers Platform (TOP). Op aandringen van zijn collega’s werd Michel de eerste manager. ‘Ik zou voor een halfjaar kwartiermaker worden, maar het zijn er elf geworden. Ook voor mij was dat goed te combineren met de winkel. Het bestuurswerk bestond vooral uit veel vergaderen met ondernemers, politici en anderen en dat gebeurde meestal ’s avonds.’
Gemengde gevoelens
Hoewel ze de coronacrisis financieel goed doorstonden, hielden Michel en Monique er gemengde gevoelens aan over. Vooral Michel is kritisch over de beperkende maatregelen die hen werden opgelegd. ‘In plaats van samen te werken, probeerde de overheid ondernemers haar wil op te leggen. Ik vind dat stuitend en volgens mij heeft de overheid het effect op ondernemers onderschat.’
Zelf begonnen ze zich te oriënteren op een nieuwe toekomst. Dat werd serieus tijdens een vakantie op het Spaanse eiland Ibiza, waar ze al langer graag kwamen en waar ze in 2021 een appartement kochten. ‘Ik weet nog dat de aannemer met wie we daar samenwerkten, me vroeg hoe oud ik was. Toen ik antwoordde dat ik zestig was, zei hij: Dan heb je nog twintig mooie zomers voor je. Ik realiseerde me dat hij gelijk had. We zijn nog niet oud, maar hebben ook niet alle tijd meer. Als je een leuk leven wilt houden, dan moet je niet keutelen met het maken van mooie plannen.’
Daarna kwam alles in een stroomversnelling. In 2022 vroegen ze Maarten-Jeroen den Boer van MB Adviesgroep om mee te denken. ‘Maarten-Jeroen is een adviseur van een hoog kaliber. We twijfelden tussen verkoop van de winkel en doorgaan, waarbij we een deel van het jaar op Ibiza zouden wonen. We hebben Maarten-Jeroen gevraagd de voor- en nadelen op een rijtje te zetten en toen we besloten te verkopen een sjabloon te ontwerpen voor de aanpak. Op zich is het geen hogere wiskunde, maar het is belangrijk dat je de feiten op orde hebt: inkoopgegevens, klantenbestanden, de omzet en andere cijfers. Pas dan kun je een goede afweging maken en taxeren hoeveel je bedrijf waard is. De vraag was ook: wat verkoop je? Wat is je goodwill? Je winkel is een concept, wat kan een ander daarmee?’
Kandidaat-kopers
Samen met Maarten-Jeroen maakten ze een lijst met potentiële kopers, op Texel en in de Kop van Noord-Holland. Ook bedachten ze via welke kanalen ze belangstellenden konden bereiken. Ze voerden gesprekken met diverse kandidaat-kopers en in een paar gevallen kwamen ze heel ver, maar even zo vaak ketste de deal weer af. ‘Ze hadden het allemaal moeilijk hun financiering rond te krijgen. De retail is een moeilijke sector in de ogen van banken. Ik begrijp dat niet, terwijl ik toch zelf bankier ben geweest.’
Uiteindelijk verkochten ze de winkel aan een oud-medewerkster, Kimberly Monsma, die kort daarvoor samen met haar partner Evert nota bene nog strandpaviljoen De Dikke Zeehond had gekocht. Het synergie-effect dat ze kunnen creëren, gaf de doorslag, legt Michel uit. ‘In het paviljoen maken ze een hoekje om de winkelcollectie te laten zien. En in de winkel verwijzen ze hun klanten door naar het paviljoen. Op die manier genereer je mooie traffic.’
Ze hebben er alle in vertrouwen in dat hun opvolgster de winkel tot een succes maakt. ‘Belangrijk is dat Kimberly niet van plan is te blijven hangen in de droom van een ander. Als je een bedrijf overneemt, moet je niet precies hetzelfde gaan en alleen maar achteroverleunen. De kunst is het goede van je voorgangers te gebruiken en daar zelf nieuwe elementen aan toe te voegen. We zijn ervan overtuigd dat Kimberly dat heel goed kan.’
Maatwerk
Complimenteus zijn ze ook over het werk van hun adviseur. ‘Maarten-Jeroen heeft maatwerk geleverd en een heel mooi overdrachtsscenario opgesteld en uitgewerkt. Het was allemaal heel solide, met alle financiële perspectieven, maar hij verzorgde bijvoorbeeld ook alle bijbehorende contracten. Want hoe regel je geheimhouding? Al die vragen behoren niet tot mijn dagelijkse werk en bij MB Adviesgroep zijn ze daar gewoon heel goed in.’
En nu zijn dus Michel en Monique zo goed als klaar op Texel en beginnen ze de ruimte te krijgen om rustig terug te blikken. Hoewel ze ook hun tegenslagen en teleurstellingen hebben gehad en ‘zware gevechten hebben geleverd’, overheerst een goed gevoel, vertelt Michel. ‘Texel is een prachtige plek om je kinderen te laten opgroeien. De samenleving is klein en overzichtelijk, met een hechte structuur. We voelden ons er thuis en door alle Texelaars geaccepteerd.’ Lachend: ‘Nou ja, bijna allemaal dan. Je kunt niet met iedereen vrienden zijn. Maar veruit de meesten staan open voor samenwerken met buitenstaanders.’
De beslissing om naar Medemblik te verhuizen was geen heel bewuste. Ze waren eigenlijk op zoek naar een woning in hun oude woonplaats Amsterdam, maar de kosten bleken een flinke belemmering. De kleine stadswoning die ze in Medemblik konden kopen, was relatief goedkoop. ‘Ons voordeel is dat we op zoek waren naar een huis zonder tuin. De meeste mensen willen er een mét.’ Het grote voordeel van het stadje is ook de ligging: dicht bij hun beide dochters, Amsterdam en de culturele geneugten van het leven. ‘Een van de weinige nadelen van Texel is dat je altijd afhankelijk bent van de laatste boot vanuit Den Helder, om half tien ’s avonds. Je kunt niet zomaar even uit eten met je kinderen.’
Toekomstplannen
Vastomlijnde toekomstplannen hebben ze nog niet. ‘Al vanaf het moment dat de verkoop was afgerond, begonnen mensen te vragen: En nu? We weten het niet. Als ondernemer is het als met het intekenen van een kleurboek. Je maakt eerst je tekening af, eerder sla je niet om. We kijken eerst van een afstandje naar het resultaat, genieten nog even na en gaan dan pas door naar de volgende bladzijde.’
Helemaal waar is dat trouwens niet, geeft Michel later toe. Van jongs af aan is hij al liefhebber van watersport en als scholier werkte hij zelfs bij een botenbouwer. ‘We zullen een deel van het jaar op Ibiza wonen. Daar is een grote watersportsector. In Medemblik is die ook, weten we sinds kort. Het stadje heeft zelfs vier havens. Ik denk in die richting, de eerste pennenstreek is gezet. Maar Monique weet het echt nog niet.’ Met een lach: ‘Zij wil eerst helemaal zen worden.’
Op de vraag of hij nog een laatste advies heeft aan de Texelaars, moet Michel even nadenken. Maar het antwoord komt al snel: ‘Kijk verder vooruit dan je denkt dat je vooruit kunt kijken. Als je alles hetzelfde wilt houden, dan moet je constant veranderen. Dat klinkt paradoxaal, maar het is echt zo. Op Texel ligt het niet voor iedereen voor de hand ver vooruit te kijken. Het is een beschermd wereldje. Maar de buitenwereld is er wel. Zorg dus dat je daar contact mee hebt.’