Je bekijkt momenteel…
Magazines
‘Als ik later groot ben, neem ik het hier over en ga ik het zelf doen’, zei de toen pas 14-jarige Hilbert Zoer gekscherend tegen de eigenaar van het eethuis in Wilhelminaoord waar hij toen werkte.
Ruim twintig jaar en vele werkgevers later maakte hij zijn stoere woorden waar, mede dankzij MB Adviesgroep, die voor de benodigde financiering zorgde.
Hilbert (nu 37) is geboren en getogen in Wilhelminaoord, een voormalig koloniedorp in het zuidwesten van Drenthe. Het werd ruim tweehonderd jaar geleden door de Maatschappij van Weldadigheid gesticht om de kansarme bevolking uit de grote steden de kans te geven met een eenvoudige woning en een klein lapje grond een bestaan op te bouwen.
Tegenwoordig is Wilhelminaoord een dorp met zo’n 900 inwoners, een basisschool, een kinderopvang, een voetbalvereniging en een dorpshuis. Een winkel is er al jaren niet meer en Hilbert runt de enige horecazaak. ‘Het is een beetje een lastig dorp. Niet negatief bedoeld, maar we moeten ons best doen om jongeren hier te houden. We hebben behoefte aan nieuwe woningen, maar door bezwaren duren de procedures om ze te bouwen hier erg lang’, vertelt hij.
Petit Restaurant
Voor Hilbert zelf was al vroeg duidelijk waar zijn toekomst lag. Als veertienjarige deed hij zijn eerste ervaring in de horeca op. ‘Ik hielp afwassen en borden klaarzetten in het Luifeltje, op steenworp afstand van waar ik woonde. Petit Restaurant, stond er op de gevel. En inderdaad kon je er een schnitzel en een sateetje krijgen, maar het was toch voornamelijk snackbar. Maar ik vond het leuk. Toen al zei ik gekscherend: Als ik later groot ben, neem ik het hier over en ga ik het zelf doen.’
Hilbert volgde een opleiding in de horeca, deed diverse stages en werkte een jaar of tien in de branche die hij als scholier al zo leuk vond. Totdat het contract bij het bedrijf waar hij toen werkte niet werd verlengd. ‘Het was in een tijd dat bijna niemand meer een vast contract kreeg. Ik had er de balen van, mijn vrouw was net zwanger en ik moest me gaan afvragen wat er nog meer was en wat ik dan wel wilde.’
Er volgde een periode met tal van baantjes en verschillende werkgevers. ‘Ik heb echt van alles gedaan: van de industriële slagerij tot het maken van trekhaken voor auto’s. Voordeel was dat ik tijdens avonddiensten veel tijd had om na te denken.’
Snackbar overnemen?
Voor de snackbar in Wilhelminaoord waren de hoogtijdagen inmiddels al een tijdje voorbij. ‘Hij was vaker dicht dan open, de service was slecht en de keuken ook niet al te best. Ik bedacht me toen: ik kan later beter spijt hebben dat het is mislukt, dan dat ik er nooit aan ben begonnen. Na zo’n avonddienst ben ik naar huis gegaan, heb ik mijn vrouw Kitty wakker gemaakt en gezegd dat ik de snackbar wel wilde overnemen.’
Kitty was enthousiast en ook de boekhouder die hij om raad vroeg, zag wel kansen. Maar de benodigde financiering vinden om de snackbar te kopen, bleek erg moeilijk. Twee jaar geleden keerden zijn kansen. Het pand kreeg een andere eigenaar, waarna Hilbert het kon huren en zich aansloot bij FHC Formulebeheer, een franchiseorganisatie met meer dan honderdvijftig vestigingen met verschillende formules. Een ervan is Family, een verzameling cafetaria annex eetcafés.
Na een eerste broodnodige opknapbeurt, mede gefinancierd door de franchisegever, kon Hilbert van start. Hij had er direct weer veel plezier in. ‘In de horeca komen over het algemeen leuke en gezellige mensen. Bovendien vind ik het leuk om met weinig ingrediënten iets lekkers te maken, waar mijn gasten van genieten.’
Succesvol eerste jaar
Het eerste jaar was dermate succesvol, dat Hilbert en Kitty besloten graag verder te gaan, maar dan wel in een grondig gemoderniseerd pand. Opnieuw was daar het probleem van de financiering. ‘Het is sowieso lastig voor startende ondernemers. En met de omzetten van de vorige eigenaar hoefde je ook niet naar de bank te stappen.’
Na een tip van de franchisegever kwam Hilbert in contact met Hans Eelman, financieel adviseur van MB Adviesgroep. Ondanks al zijn kennis en ervaring had ook hij er een flinke klus aan, maar uiteindelijk vond Hans een geschikte financier in Qredits, kredietverschaffer voor het mkb. ‘Een lening bij Qredits is duurder dan bij een bank. Crowdfunding was een alternatief, maar dat duurt vaak langer om te regelen en bovendien betaal je dan een soortgelijk percentage. Daarom hebben we hiervoor gekozen’, legt Hilbert uit.
Veel lof heeft hij voor zijn adviseur. ‘Hans is vriendelijk en betrokken. En erg kundig. Bij hem hoor je nooit: Eerst even uw stukken erbij pakken. Hij weet altijd direct waarover het gaat. Ik heb hem wel eens gekscherend gevraagd wanneer hij niet aan het werk was. Dan stuurde hij me op het gekste tijdstip een berichtje met ideeën. Hans heeft echt erg goed geholpen.’
Grondig verbouwd
Afgelopen voorjaar werd er grondig verbouwd. ‘We hebben alles aangepakt. Van de vloeren tot de plafonds en het dak. Het bouwtechnische deel kwam voor rekening van de verhuurder. Maar we hebben zelf ook flink geïnvesteerd, ook in allerlei nieuwe apparatuur. Bovendien hebben we het aantal zitplaatsen uitgebreid van vierentwintig naar veertig.’
In juli ging de Family weer open. Hilbert runt het eethuis annex cafetaria samen met zijn vrouw. ‘Kitty doet de administratie en regelt de personeelscontracten, zodat ik op de werkvloer mijn handen vrij heb. We hebben ongeveer twintig medewerkers. Dat zijn er al best veel, maar we blijven voorlopig op zoek naar goede mensen. Personeel vinden is wel een dingetje’, lacht hij.
Dorp levendig houden
Voorlopig is Hilbert nog niet klaar met plannen maken. ‘Sinds kort hebben we een natuurgebied in beheer gekregen. Het grenst aan ons bedrijf en staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Ongeveer één hectare groot, bestaand uit bos, weiland, twee vijverpartijen en een bruggetje. Eigenaar is de Maatschappij van Weldadigheid, die hier in de buurt veel natuurgebieden bezit. Voor het beheer ben ik bezig een groep op te zetten.’
Het gebied biedt mogelijkheden voor heel Wilhelminaoord, denkt Hilbert. ‘We zijn een beetje een doorrijdorp. Het zou goed zijn iets educatiefs te organiseren. In welke vorm weet ik nog niet precies, maar je zou kunnen denken aan een kabouterpad of een speurtocht. Iets leuks, ook voor kinderen. Op die manier kun je je de fietsers en wandelaars die door het dorp komen wat langer hier houden. We moeten ons best doen om het hier levendig te houden.’