Vlaamse veldrijder wil als ondernemer slagen op Texel

‘Ik ging nooit uit en lag altijd op tijd in bed’

Als veldrijder maakte hij deel uit van de ploeg van Mathieu van der Poel en reisde hij lange tijd de wereld rond.

In tegenstelling tot zijn beroemde teamgenoot bereikte Victor Vandebosch de absolute top niet. Toch waren het geen verloren jaren. ‘Zonder de discipline en mentaliteit in de sport was ik als ondernemer nu niet zo ver geweest.’

‘Ik leefde volledig voor het veldrijden. Ik ging nooit uit en lag altijd op tijd in bed. Mijn eerste bier dronk ik op mijn drieëntwintigste’, vertelt Victor. ‘Natuurlijk had ik samen met vrienden wel eens zat willen worden op een feestje, maar dan was ik de volgende dag niet fris genoeg geweest om te trainen. Als ondernemer trek ik die levensstijl door. Dat helpt me verder.’

Victor is pas zevenentwintig, maar heeft genoeg verhalen om dit hele magazine mee te vullen. De reden dat de jonge Belg erin staat, is dat hij sinds augustus vorig jaar op Texel woont en hier zijn eigen timmerbedrijf heeft. Bovendien trad hij als vennoot onlangs toe tot een firma met zijn schoonouders John en Simone Betsema en is het de bedoeling dat hij op termijn het bedrijf Bets Fietsen overneemt.

Naast de winkel aan de Vlamkast in Oudeschild verrees dit voorjaar een groot nieuw pand. Op de 150 vierkante meter grote verdieping werd een appartement voor John en Simone gebouwd, ruimte voor opslag en een dakterras. Beneden heeft Victor nu een vloeroppervlak van 360 vierkante meter voor zijn timmerbedrijf. ‘Het was improviseren. Ik had opslag in de bollenschuren van Jan van der Haas in De Waal. En ik mocht met de machines bij Johan Tromp aan de Schilderweg werken. Ik ben ze dankbaar, maar ik ben ondernemer en wil niet afhankelijk zijn van anderen.’

Westmalle

Victor groeide op in Westmalle, bekend van het trappistenbier. ‘Mijn huis stond driehonderd meter van de abdij waar het werd gemaakt.’ Net als zijn broer Toon bleek hij al jong een talentvolle veldrijder. Jarenlang zetten ze veel opzij voor hun sport. Met dank ook aan hun ouders, die wekelijks honderden kilometers reden om de jongens naar wedstrijden in Spanje, Roemenië, Tsjechië en zelfs de Verenigde Staten te brengen.

Victor reikte ver, maar voor zijn gevoel niet ver genoeg. ‘Bij de Beloften (categorie tot 23 jaar, red.)  eindigde ik meestal in de top vijf of tien. Later, als prof, deed ik dat zo nu en dan, maar niet standaard. Het zat ook niet mee. Ik heb twee keer een sleutelbeen gebroken en een keer een pols. Op mijn drieëntwintigste ben ik gestopt. Ik had wel door kunnen gaan, als broer van. Toon had meer succes. Maar ik wilde de absolute top bereiken en dat zat er niet in.’

Helemaal afscheid nemen kon hij niet. ‘De eerste jaren ben ik bij veel wedstrijden mechaniker geweest en heb ik fietsen gebouwd voor verschillende grote ploegen. Als kind bouwde ik al mijn eigen fietsen.’ Eerder volgde hij een opleiding tot timmerman. ‘Mijn vader was timmerman. Ik ging vroeger vaak mee om te helpen. Een paar jaar geleden kreeg ik de kans een timmerbedrijf in de buurt over te nemen. Idee was als zzp’er te beginnen en er langzaam in te groeien. Helaas werden afspraken niet nagekomen. Daarom besloot ik voor mezelf te beginnen. Inmiddels heb ik al bijna vier jaar een eigen bedrijf, dat ik hier op Texel met passie voortzet.’

Ondertussen had hij de Texelse Inge leren kennen, die tijdens een veldrit haar zus Denise Betsema stond aan te moedigen. De vonk sloeg over en al snel besloot Inge naar België te verhuizen. Ze kreeg een baan als leerkracht in het basisonderwijs, net over de grens in Noord-Brabant. Maar terwijl Victor lange dagen maakte als timmerman, kreeg Inge steeds meer last van heimwee. Twee jaar geleden namen de twee een drastisch besluit en besloten ze zich samen met hun pasgeboren dochtertje Lou op Texel te vestigen. Een forse stap voor Victor, die zeer gehecht is aan zijn geboortestreek en familie. ‘Maar ik had het missen erger verwacht. Dat komt misschien ook doordat ik het erg druk heb. Het is ook makkelijk. Mijn schoonouders wonen om de hoek en passen graag op Lou.’

Stroomversnelling

Het afgelopen jaar is zijn leven in een stroomversnelling gekomen. Als nieuwkomer in de bouwwereld kreeg hij direct veel opdrachten, mede dankzij collega-ondernemers Erik Wuis en Jeffrey Kooger van De Tegelmeester, Michel Stroo van Tuin & Agro, Ronald Kuijper van Elektraklus Texel en de Texelse Aanneming Combinatie BV, met wie hij regelmatig samenwerkt. Daarnaast was hij druk met de bouw van zijn bedrijfspand en zijn de eerste stappen gezet in de overname van Bets Fietsen. Als klap op de vuurpijl kregen hij en Inge – die als leerkracht in het Texelse basisonderwijs werkt – afgelopen najaar een tweede kindje: dochter Lune. ‘Het is druk, maar onder druk presteer ik het beste. Het is leuk om veel tegelijk te doen en alles te laten kloppen.’

Zakelijk laat hij zich begeleiden door Maarten-Jeroen den Boer van MB Adviesgroep, die hem op juridisch en financieel-technisch gebied meer dan goed helpt. ‘Zonder hem had ik het niet gered. Bovendien is hij een aangename man in de omgang en is onze communicatie altijd goed.’

Afkomstig uit de topsport weet Victor hoe belangrijk het is ‘de rij- en rusttijden te respecteren’. ‘Ik neem op tijd pauze en probeer twee avonden in de week vrij te houden, voor mezelf en ons gezin. Anders houd ik die lange dagen niet vol. Verder probeer ik elke week een rondje hard te lopen en op zondagochtend ga ik mee met de fietsgroep van mijn schoonouders. Een rondje over het eiland, om het hoofd leeg te maken.’ Lachend: ‘Al ben ik wel minder fanatiek dan vroeger. Als het regent, sla ik over.’